Previous Next

مسجد استادشاگرد

مسجد استادشاگرد تبریز به دستور امیرحسین چوپانی ملقب به علاء الدین ساخته شده و بنام خان مغول یعنی سلیمان از نواده ی هلاکو نامگذاری شده است و به اعتبار نام بانی، علاء الدین و خان مغول، سلیمان، عده ای آن را سلیمانیه و جمعی علائیه می خوانده اند. اما چون تحریر کتیبه ها و مندرجات دیوارهای داخل و خارج مسجد به خط عبدالله صیوفی و یکی از شاگردان زبردست وی صورت گرفته بود، لذا آن مسجد را استاد و شاگرد می نامند.

مسجد استادشاگرد تبریز به دستور امیرحسین چوپانی ملقب به علاء الدین ساخته شده و بنام خان مغول یعنی سلیمان از نواده ی هلاکو نامگذاری شده است و به اعتبار نام بانی، علاء الدین و خان مغول، سلیمان،  عده ای آن را سلیمانیه و جمعی علائیه می خوانده اند. اما چون تحریر کتیبه ها و مندرجات دیوارهای داخل و خارج مسجد به خط عبدالله صیوفی و یکی از شاگردان زبردست وی صورت گرفته بود، لذا آن مسجد را استاد و شاگرد می نامند. 
ساخت اولیه ی این مسجد به دوره ی چوپانیان بر می گردد و در سال 742 ه. ق به دستور شیخ حسن چوپانی ساخته شد. این مسجد در محله ی میار میار یکی از محله های قدیمی تبریز قرار گرفته است. متاسفانه بر اثر زمین لرزه های مختلف چندبار با خاک یکسان شده است  وکتیبه ی منسوب به عبدالله صیوفی هم از بین رفته است. مسجد استاد شاگرد در دوره ی قاجار سه بار تعمیر اساسی شد؛ بار اول  توسط عباس میرزا، بار دوم توسط میرزا محمد قراجه داغی آوانسری در سال 1295 ه. ق و بار سوم توسط محمدآقا اردبیلی در سال 1338 ه.ق و بنای فعلی بیشتر مربوط به همین دوره است.  در حال حاضر یک فضای مستطیلی است که از دو شبستان در دو طرف بنا و یک بخش با سقف گنبدی بین دو شبستان تشکیل شده است. شبستان قسمتی است از مسجدهای بزرگ که دارای سقف است. شبستان ها فضاهای سرپوشیده و دارای ستون های یک شکل و موازی هستند که از یکطرف به صحن مسجد راه دارند. همچنین شبستان مکانی بود در خانه ی پادشاهان قدیم که خلوت خانه و حرم سرا و خوابگاه آنان به شمار می آمد. در دوره ی قاجار در ایران، شبستان را اندرون، اندرونی و زنانه می گفتند.