Previous Next

آتشکده آتشکوه محلات

این بنا متعلق به دوره ساسانیان است و توسط کارشناسان خارجی نظیر آندره گدار مورد بررسی و مطالعه قرار گرفته است.

آتشکده آتشکوه یکی از مهمترین آثار بجا مانده از دوران باستان در سرزمین کهن ایران است و در نزدیکی نیم‌ ور قرار دارد. مورخان قدمت این بنا را به دوره ساسانیان مربوط می ‌دانند. بنای چهار طاقی آن شامل ستون ‌های سنگی استوانه‌ای شکل است که بر روی هم استوار شده‌اند. این بنا دارای اتاق‌های سرپوشیده و محلی برای برافروختی آتش بوده‌است. محلی که این آتشکده قرار دارد دارای طبیعت سرسبز است، اما اکنون این بنا در حال تخریب است.
به گفته ابن فقیه همدانی، این بنا تا قرن چهارم هجری برپا و سالم بوده‌است. همچنین او این بنا را هم ‌طراز ایوان کسری و معبد آناهیتا در کنگاور دانسته‌است. هوتوم شیندلر و آندره گدار در دهه ۱۳۱۰ خورشیدی نیز به بررسی این بنا پرداخته اند. گدار ابتدا از بنا با عنوان آتشگاه یاد می ‌کند و نقشه‌ای از دیوار محاطی و دهلیزهای احتمالی آن بر اساس تصوراتی که می‌ کرده است، رسم می‌ کند؛ اما سپس با توجه به قرائن موجود، نقشهٔ مفروض خود را رد کرده و از بنا به عنوان یک علامت راه‌ یابی یاد می ‌کند. آندره گدار همچنین در توصیف این بنا می گوید: ترکیب این بنا به نظر عجیب می‌ رسد. شبستان بزرگ گنبد دار خیلی بازی وجود دارد که گنبد آن بر پایه ‌هایی با ستون‌ های جاسازی شده در دیوار نهاده شده است.