Previous Next

غار شکارچی بیستون

غار شکارچیان کرمانشاه نیز یکی از بی نظیرترین آثار تاریخی دیار سنگ و آب است.

شواهد و مدارک باستان شناختی نشان می دهد که منطقه کرمانشاه از اولین زیستگاه های انسان اولیه بشمار می رفته و یکی از مراکز مهم جمعیتی در زاگرس میانی محسوب شده است. از قديمي ترين سند استقرار انسان ها در كرمانشاه و در منطقه بيستون، غاري کوچک به نام غار شكارچيان است، که مربوط به دوره پارینه سنگی است. این غار که فقط شش نفر ظرفیت دارد، در دامنه کوه بیستون و در بالای مجسمه هرکول واقع شده است. غار شکارچیان دارای فضایی کوچکی به مساحت سی و پنج متر مربع است و به احتمالی پناهگاه موقت شکارچیانی بوده که در آنجا لاشه شکار را جهت حمل به اقامتگاه اصلی، قصابی و آماده می کردند. این منطقه به علت وجود جلگه بیستون که در گذشته دور بسیار پرآب و حاصلخیز بوده چراگاه وسیعی برای حیوانات به شمار می رفته است و انسانها یی که در این جلگه به شکار می پرداختند از این غار به عنوان کمینگاه و جان پناه استفاده می کردند. شکارچیان می توانستند در هنگام شکار از این غار به عنوان مخفیگاه استفاده نموده و با استتار کامل شکار را زیر نظر بگیرند، زیرا موقعیت مکانی آن به گونه ای است که تا به آن نزدیک نشویم از فاصله دور و از پایین به خوبی دیده نمی شود و شکارچیان می توانستند به راحتی حرکات حیوانات را که در پایین و بخصوص در کنار سراب بودند را زیر نظر داشته باشند. در سال 1949 میلادی پروفسور کارلتون کوون در این غار به کاوش پرداخت و به آثار زیادی از دوره پارینه سنگی میانی تا عصر حاضر دست یافت. از جمله این یافته ها می توان به ابزارهای سنگی، ابزارهای استخوانی، استخوان های جانوری، استخوان انسان نئاندرتال و سفال‎‌ های دوران هخامنشی تا عصر حاضر اشاره کرد. استخوان های جانوری کشف شده از غار شکارچیان به حیواناتی همچون گوزن، غزال، گاو وحشی، اسب سانان و گراز تعلق دارد. همچنین مقدار زیادی ابزار سنگی شامل تیغه های سنگی و تبرهای بادامی شکل در این غار بدست آمده است و طی این کاوش ها بخشی از استخوان ساعد انسان نئاندرتال نیز کشف شده که شباهت هایی با نمونه های بدست آمده از خاورمیانه و اروپا دارد. انسان نئاندرتال در غار شکارچیان گواه حضور انسان نئاندرتال در ایران به ویژه منطقه زاگرس و بیستون است.