Previous Next

روستای درازنو گلستان

درازنو یکی از دهکده های ییلاقی استان گلستان است که در بلندترین ارتفاعات کردکوی قرار گرفته است.

درازنو، دهکده ای ییلاقی- کوهستانی در بالاترین ارتفاعات کردکوی است که در هر چهار فصل سال به دلیل محیط طبیعی زیبای خود، پذیرای گردشگران و مسافران بسیار است. به دلیل ارتفاع بسیار زیاد، در این منطقه زمستان ها بسیار سرد و برف گیر است. بهترین فصل سفر به روستای درازنو از اواسط بهار تا اواخر تابستان است. این روستا به دلیل واقع شدن در ارتفاعات البرز، چشم انداز شگفت انگیزی به خلیج گرگان دارد و شهرها و روستاهای استانهای گلستان و مازندران از ارتفاعات این روستا قابل مشاهده است. خانه های کاهگلی، فضای طبیعی منطقه را جذاب و دیدنی کرده است. هر گاه از پنجره داخل به بیرون بنگری، تابلوی زیبا و بی نظیری از طبیعت را می بینی که نقش زدن از هر زاویه آن می تواند هنری ماندگار باشد. نظاره کردن این مناظر زیبا از داخل خانه های روستا، بسیار روح نواز و پرنشاط است. غروب و طلوع در منطقه درازنو فوق العاده دینی و جذاب و حیرت انگیز است. درازنو که در رأس قله البرز و سرزمین مرتعی واقع شده از گل و گیاهان رنگارنگ وحشی و دارویی، جنگل انبوه و سرسبز، آبشار و چشمه، غار یخچال بهره مند است، همچنین به دلیل داشتن چشم انداز زیبا و مشرف به تمامی نقاط جلگه ای از جمله کردکوی، گرگان، خلیج گرگان، میانکاله، بندر ترکمن و… بسیار منحصربفرد است. «درازنو»، دهکده ای کوهستانی با خانه هایی متناسب با معماری کوهستانی است. از گذشته های دور، مردم «درازنو» برای خود خانه های چوبی و کاهگلی ساخته اند که سکونتگاه تابستانی آنان باشد. آب «درازنو» از چشمه هایی در دل کوه جاری است. این روستا در طول سال چه در ماههای گرم و چه در ماههای سرد سال، شلوغ و پر از جمعیت است. دهکده ییلاقی و قشلاقی «درازنو» دارای ۱۶۰ خانوار ثابت است که فقط در دو فصل بهار و تابستان از محیط ییلاقی آن بصورت تفریحی استفاده می کنند. ساکنان این منطقه از شهرستان کردکوی هستند که شامل دو محله بنام محله بالاجاده یها و محله ای متشکل از مردم کردکوی می باشد. تا سال ۷۰، دامدارا ن در دو فصل گرم سال برای چرای دامها در آنجا ساکن می شدند، تا اینکه با انجام طرح خروج دام، منابع طبیعی با برنامه احیا و جنگلکاری توانسته این منطقه را به حالت بکر و طبیعی خود نزدیکتر کند. رویش گونه های بومی جنگلی و مرتعی، زیبایی و لطافت خاصی به منطقه داده است. تخریب منابع طبیعی در دهه های گذشته به اندازه ای شدید بود که در بهار و تابستان، با وقوع بارانهای شدید و رگباری، حجم زیادی از خاک دچار فرسایش شده و سیلاب منطقه از آنجا شروع و به اراضی کشاورزی و معابر شهرستان کردکوی آسیب و خسارت وارد می کرد.