Previous Next

روستای باجگان بافق

این روستا با معماری سنگی و طبیعت زیبا و کمیاب از مناطق گردشگری شهرستان بافق بشمار میرود.

باجگان از روستاهای بخش مرکزی شهرستان بافق است که در فاصله ۸۵ کیلو متری جنوب شرقی بافق بر روی دامنه کوه باجگان در ارتفاع ۲۰۶۰ متری قرار گرفته است. این روستا دارا ی شکل متمرکز و از نظر موقعیت جغرافیایی روستایی کوهپایه ای است. به نقل از برخی منابع این روستا حدود پنج هزار ساله میباشد و سابقه تاریخ آن به قبل از پیدایش تمدن کاریزی بر می گردد. باجگان به عنوان یکی از روستاهای هدف گردشگری شهرستان بافق  و استان یزد مطرح است. این روستا دارای جاذبه های متنوع و متعددی است که هرساله تعداد زیادی برای گذران اوقات فراغت و بهره مندی از مواهب آن به این منطقه سفر می کنند. این روستا دارای آثار طبیعی بسیار ارزشمندی میباشد، به عنوان نمونه می توان از چنار هزار و دویست ساله باجگان با تنه قطور؛ ارتفاع زیاد و سایه دل نشین آن نام برد. همچنین صنوبر راست قامت و بلند هشتصد و پنجاه ساله نیز از جاذبه های دیگر طبیعت این منطقه است. باجگان با آب و هوای دلپذیر و معتدل در تابستان همچون چون نگینی در منطقه کویری بافق گردشگران را بخود میکشاند؛ منطقه بکر حفاظت شده کوه باجگان با تنوع گونه های گیاهی بویژه جنگل نادر و کمیاب ارس ( سبل ) و سایر گونه های گیاهی و درختی نظیر بادا م کوهی، بنه، انجیر وحشی کسیدون و … و همچنین گونه های مختلف دارویی نظیر اشترک، کتیرا، زیره، انغوزه، آویشن، شیرین بیان، خاک شیر، اسپند و… و نیز زیستگاه حیات وحش متنوع نظیر قوچ و کل، بزکوهی و از همه مهمتر یوزپلنگ آسیایی و انواع پرندگان و… همچون منطقه ای جهت زیست انواع مخلوقات بسیار اهمیت دارد و ارزشمند است. چشمه ها و غارهای متعدد این منطقه از جمله غار و چشمه تیغ دریا، بلندترین قله باجگان با ارتفاع ۲۸۷۹ که دومین قله بلند شهرستان بافق است؛ مناظرمتنوع کوهستانی نظیر دامنه ها؛ دره ها؛ شکستگیها و گسل ها، همچنین معماری سنگی باجگان با سنگهای بلوکی و منظم که طبیعت به وفور و ارزان در اختیار انسان قرار داده بسیار ارزشمند بوده و زیبایی بدیع و کم نظیر بوجود آورده است. مهمترین ویژگی هر روستا آثار امنیتی و دفاعی آن است که در این روستا به شکل برج و قلعه دیده می ‌شود. شکل و موقعیت برج و قلعه در روستای باجگان متفاوت از سایر نقاط است به این دلیل که قلعه و برج از یک سو در ورودی روستا ساخته شده و از سوئی دیگر در کنار بافت مسکونی روستا و جدای از آن قرار گرفته و فاقد تأسیسات ساختمانی و امکانات گسترده است و کسی به ‌طور مداوم درون این قلعه زندگی نمی‌ کرده است، فقط در زمان خطر اهالی روستا به‌ خصوص کودکان، زنان و سالخوردگان برای گذراندن یک دوره محدود به درون قلعه می‌ رفتند و یا اشیاء و لوازم خود را در آن محافظت می ‌کردند.