آخرین جاذبه ها
داستان های اخیر
مسجد جامع میبد
1398/12/10
مسجد جامع میبد یزد از چندین مسجد تشکیل شده است که هر بیننده و گردشگری را با فضای معماری متنوع و گوناگون رو به رو می سازد. این عمارت از جمله مساجد ایوان دار استان یزد است که این طرح در این استان بسیار رایج است و در بسیاری از مساجد دیگر استان یزد مشاهده می شود.
مسجد جامع شهرستان میبد، مجموعه عماراتی است از تعدادی مسجد که با معماری صورت گرفته در هر بخش ویژگیها و فضاهای متنوعی دارد. با توجه به مستندات تاریخی این بنا یکی از قدیمی ترین مساجد تمدن اسلام بشمار میرود که سازندگان این اثر تاریخی، پیکره و پایه های نخستین آن را در قرن دوم هجری بنا نهاده اند. به مرور زمان، معماران و طراحان دوران گذشته، اقدام به ترمیم یا اضافه کردن بخش های مختلف آن کردند تا مسجدی با معماری، ساختار و ترکیب کنونی برای آیندگان به یادگار بماند. از مهم ترین ویژگی های این عمارت می توان به دوران اوج استفاده از آن اشاره نمود که طبق کاوش های انجام شده توسط باستان شناسان، به قرون هفتم تا نهم هجری قمری باز می گردد. در این دوران گرم خانه مسجد توسط معماران و هنرمندان حکومت آل بویه و ایوان و گنبد اصلی آن به وسیله استادکاران فرمانروایی آل مظفر (مورخان معتقدند که آغاز حکومت آل مظفر در شهرستان میبد صورت گرفته است) احداث شده است.
از اقداماتی که در ساخت و ساز این عمارت ارزشمند صورت گرفته می توان به تغییر طرح فضا و نقشه اولیه مسجد جامع اشاره کرد که در طی قرون مختلف شکل گرفته است. پرواضح است که با سیر تحولات اجتماعی و فرهنگی، بسیاری از علوم نیز دچار تغییر و تحول اساسی شد که معماری ایرانی را نیز شامل می شود. مسجد جامع میبد یزد نیز از این قاعده مستثنی نبوده و بارها مورد مرمت یا تغییر بخشی از بنا قرار گرفته است به گونه ای که نقشه اولیه‌ی مسجد از صورت شبستان به مسجدی گنبدی شکل همراه با ایوان، تغییر یافت و پس از آن به سمت غرب وسعت داده شد. این اقدام باعث شد تا صحن این بنای ارزشمند از فضای بیشتری نسبت به قبل برخوردار شود. همچنین سازندگان و طراحان این مجموعه، مناره های رفیع و قطور را در قسمت پایانی شمال مسجد به آن اضافه نمودند. این در حالی است که بسیاری از مورخان، دوران پس از قرن هفتم هجری را، زمان اوج تغییرات ایجاد شده توسط هنرمندان ایران معرفی کرده اند. از دید آنها، بیشترین و در عین حال اساسی ترین ساخت و ساز که منجر به گسترش و وسعت کنونی مسجد شده است، در دوران پس از قرن هفتم هجری انجام شده است.