آخرین جاذبه ها
داستان های اخیر
کوه سبلان
1399/8/11
آتشفشان سبلان از نوع آتشفشان های نقطه ای و مخروط مختلف است با ارتفاع بیش از 4800 متر از سطح دریا که گدازه های آن حدود 1200 کیلومتر مربع را در بر می گیرد.
آن قدر قداست دارد که به نامش سوگند یاد میکنند و چنان رابطه ژرفی با زرتشت دارد که می گویند مکان نیایش و عبادتش بوده و مزارش نیز همان جاست. شکوه سبلان، با دریاچه ای که در قله آن است تمام عیار می شود. دریاچه ای که در بیشتر ماههای سال یخ بسته است و در هنگام تابستان که یخ ها یش آب می شود، گرداب عظیمی در آن پدید می آید که هر آنچه را در دریاچه وجود دارد به ژرفای تاریک و ناپیدای خود می کشاند. برکه های فراوانی که در جای جای دامنه های سبلان پراکنده اند نشانی از قلب زندگی است که در آن اطراف می تپد و بی دلیل نیست که عشایر کوچنده شاهسون که در این نواحی روزگار می گذرانند از شادمان‌ترین مردم ایران قلمداد می شوند. ریخت شناسی و شرایط ویژه اقلمیی سبلان که از دو سو به وسیله توده های هوای سرد و مرطوب خزری و مدیترانه ای تحت تاثیر قرار میگیرد، موقعیت منحصر به فردی را برای آن رقم زده است. سبلان از لحاظ منبع آبهای شیرین سطحی و زیرزمینی، پتانسیل بالای فعالیتهای کشاورزی، پوشش گیاهی غنی، انواع آبهای معدنی گرم و سرد با خواص متفاوت درمانی حقیقتاً یکی از عجایب ایران است. سبلان که در ترکی آذربایجانی ساوالان و به زبان تالشی سفلون تلفظ می شود، در شمال غرب ایران و در استان اردبیل واقع است. سبلان سومین قله بلند ایران (پس از دماوند و علم‌کوه) و یک کوه آتشفشانی غیرفعال است. سبلان به خاطر آبگرم های طبیعی دامنه کوه، طبیعت تابستانی زیبا و پیست اسکی آلوارس مورد توجه گردشگران است. در جبهه غربی قله سلطان و در کنار جان پناه، سنگی به شکل عقاب به نام قارتال (در ترکی آذربایجانی به معنی عقاب) قرار دارد که در طول زمان به نماد سبلان تبدیل شده است. این قطعه سنگ به شکل عقابی است که نشسته و سر را به جانب شرق چرخانده است.