Previous Next

شیروان دره سی

شیروان دره سی یکی از مناطق دیدنی و زیبای منطقه سبلان در استان اردبیل است که به علت عدم وجود راه دسترسی مناسب بکر و دست نخورده مانده و به عنوان یازدهمین زیستگاه حیات وحش ایران شناخته شده است.

شیروان دره سی در ۵۱ کیلومتری جنوب شرقی مشگین شهر، و در نزدیکی لاهرود به صورت دره ای طویل و عریض با دیواره های سنگی تندیس وش به شکل پیکره های انسانی واقع شده است و محل نبرد و کشته شدن شیخ حیدر صفوی در جنگ با شیروان شاه میباشد. ارتفاع سطح آن ۲۲۰۰ متر و مساحت آن ۷۵ کیلومتر مربع برآورد شده است. طول این دره از حوالی شهر لاهرود تا آبگرم شابیل به حدود ۴۰ کیلومتر می رسد. بریدگی دیواره‌ های صخره‌ ای، چشم انداز ویژه‌ ای به این منطقه بخشیده ‌است  و سنگها در آن به صورت تندیس هایی دیده می‌ شوند که انسان فکر می‌ کند هرکدام به دست هنرمندی با ذوق تراشیده شده ‌است. این دره از قسمت جنوب به دامنه شمالی سبلان (هرم) از شرق به جاده لاهرود ـ شابیل، از غرب به هوشنگ میدانی و از شمال به زمین های روستای قلچقلو منتهی می‌ شود. همچنین این دره دارای صخره ها و غارهای دیدنی است. محل اصلی ورود به دره در ۵ کیلومتری پائین آبگرم معدنی شابیل قرار دارد و برای ورود به آن باید از کنار آبشاری با ارتفاع ۴۰ متر به سمت پائین صخره نوردی کرد. آبشارهای دوقلوی شیروان دره سی در نوع خود بی نظیر هستند. شیروان دره سی بر اثر فرسایش خاک در طول چندین هزار سال تشکیل شده و خاک ماسه ای آن مستعد رانش و ریزش بوده و همه ساله بر اثر بارندگی مقداری از آن توسط سیلاب شسته شده و دره عمیق تر می شود. شیروان دره سی در ابتدای مسیر باریک و عرض آن در حدود ۲۰ الی ۳۰ متر و دیواره های دو طرف دره با شیب ۹۰ درجه و با ارتفاع حدود ۱۰۰ الی ۱۵۰ متر می باشد ولی به تدریج که به سمت لاهرود حرکت می کنیم دره عریض تر و ارتفاع دیوارها نیز کاهش پیدا می کند. فقط دو راه نسبتا مناسب جهت ورود به دره وجود دارد اولی از نزدیکی آبگرم شابیل و دومی بعد از سه راهی روستای داش کسن. اگر از بغل ساختمان آبگرم شابیل عبور کنید، وارد دشت وسیعی میشوید، پس از آن دره بسیار عمیق با دیواره های تیز و هولناک شیروان دره سی مقابلتان ظاهر میشود.  راه ورود به دره از این قسمت،  که سرآغاز آبشار زیبائی است، باید با طناب  طی شود، چون مسیر لغزنده بوده و باید از شیب ۸۰ درجه آبشار پائین بروید و در پائین دره به آبشارهای دوقلو برسید. ابتدای دره خیلی مخوف و هولناک بنظر میرسد و با دیدن دیوارهای ۹۰ درجه ۱۵۰ متری که هر لحظه احتمال ریزش دارد احساس عجیبی توام با وحشت و لذت خواهید داشت. مناظر اطراف واقعا دیدنی و غیر قابل توصیف هستند. عطر گیاهان و سرسبزی زمین اطراف رودخانه که غذای حیوانات ساکن دره به شمار می رود و نیز صدای آب رودخانه طراوت خاصی به منطقه می دهد. برای پیمایش دره باید چندین نوبت از عرض رودخانه پرش کنید. بنظر میرسد تنها راه موجود برای خارج شدن از دره یکی از دیواره ها با شیب نسبتا ملایم است که باید از آن بالا روید تا به جاده لاهرود – شابیل برسید که حدود ۵ کیلومتر تا سه راهی روستای داش کسن فاصله دارد.
این زیستگاه محل زندگی دائمی وحوش متعددی چون خوک، روباه، گرگ، قوچ و میش، خرس قهوه‌ای، کبک، قمری و تعدادی پرندگان مهاجر می‌باشد. نادر باخان (ندیر باخان) قسمتی از صخره های این دره معروف می باشد که به دره نادر باخان هم معروف است. چون نادر شاه قبل از تاجگذاری در دشت مغان سَری به این دره هولناک زده به این نام نامیده شده است. بالاتر از این دره، دشتی صاف وجود دارد که به هوشنگ میدانی یا میدان اشک (اشک میدانی) معروف است و مکان جنگ اشکانیان و رومیان بوده است. علاوه بر این در نزدیکی نادرباخان دو دریاچه به نامهای آت گؤلی و جیران گؤلی قرار دارند که زیبایی خاصی به طبیعت این منطقه بخشیده اند. به طوی که ترکیب یکی از این دریاچه ها با صخره های سر به فلک کشیده شیروان دره سی و ساوالان سربلند در یک نظر،  هر بیننده ای را شیفته و واله می سازد. همچنین دریاچه آت گؤلی محلی برای پرورش انواع ماهیان سردآبی می باشد که گاها جشنواره ماهی گیری نیز به همت مسئولان در این منطقه برگزار می گردد. همه علاقه مندان به رشته کوهنوردی گرایش دره نوردی حتما از شیروان دره سی بازدید کنند و از مناظر بکر و زیبای این دره استفاده کنند.