Previous Next

غار هامپوئیل

غار هامپوئیل در فاصله 12 کیلومتری جنوب شرقی مراغه و در حوالی روستای گشایش واقع شده است. تجمع و زندگی گروه زیادی از کبوتران در داخل این غار، آن را به غار کبوتر معروف ساخته است. دهانهی غار ۸ متر است و ارتفاعش به ۲۵ تا ۴۰ متر مى رسد. در اطراف چاه ها و دیواره ها و سقف میدان دوم رسوبات آهکى و استلاکتیت، مناظر جالب توجه و زیبایى به وجود آورده است.

غار هامپوئیل در فاصله 12 کیلومتری جنوب شرقی مراغه و در حوالی روستای گشایش واقع شده است. تجمع و زندگی گروه  زیادی از کبوتران در داخل این غار، آن را به غار کبوتر معروف ساخته است. دهانه این غار مشرف  به  میدان وسیعی است و به وسیله دو معبر به میدان های دیگر متصل می شود. این غار در کمره‌ ی  کوهى صخره‌اى،  رو به جنوب قرار گرفته  است و از بستر رودخانه  مردى چاى  حدود ۱۶۰۰ متر ارتفاع  دارد. دهانهی  غار ۸ متر است و ارتفاعش به ۲۵ تا ۴۰ متر مى ‌رسد. طول و عرض میدان اول غار تقریباً ۴۰ تا۶۰ متر است. در ابتداى ورود به غار، کتیبه‌اى به زبان روسى دیده مى ‌شود که تاریخ  آن مربوط به سال ۱۹۲۵ میلادى است. اهمیت غار کبوتر به خاطر وجود چاه‌‌هاى عمیق و مخوفى است که به صورت تندره‌هاى سنگى و تالارهاى بزرگ دیده مى‌ شود.
یکی از معابر غار هامپوئیل مراغه که بزرگترین غار آذربایجان شرقی است به چاه های عمیق منتهی می شود و خود این چاه ها به میادین دیگری وصل شده است. برخی از این چاه ها  آب دارد و رسوبات  آهکی  اطراف  آنها  مناظر طبیعی ایجاد  کرده  است نزدیک ترین  راه این غار از روستای  تازه کند سفلی می گذرد. این غار بیش از غارهاى دیگر مورد توجه غارشناسان، محققان و کوهنوردانى است که همه ساله براى بازدید از آن به این منطقه سفر مى‌ کنند. از دهانه غار که وارد مى ‌شویم به محوطه وسیعى مى ‌رسیم که در سقف آن دو حفره جالب توجه وجود دارد. در قسمت شمال شرقى انتهاى میدان اول، راهرویى بسیار تنگ وجود دارد که راه ورود به میدان دوم است. در میدان دوم، چهار راه وجود دارد که دو راه به میدان اول، یکى به سمت داخل غار و راه بعدى که راهروى تنگى است به محوطه دیگرى در جنوب شرقى غار باز مى ‌شود. در سمت شمالى و شمال شرقى میدان دوم، چهار حفره و فرورفتگى گود به چشم مى‌‌ خورد که نشان ‌دهنده ی وجود چهار حلقه چاه عمیق است. همه ساله تغییرات زیادى در داخل غار اتفاق مى‌افتد. تغییرات عمده ی میدان اول و دوم از نظر زمین‌شناسى پیدایش خاکستر است که گاهى تا قوزک پا و حتى تا زانو مى‌رسد. داخل چاه‌هاى متعدد غار، دو سُفره آب وجود دارد که یکى به علت ریزش از بین رفته، ولى در چاه دیگر آب وجود دارد و صداى جریان آن از بالا به گوش مى‌ رسد. در اطراف چاه‌ها و دیواره‌ها و سقف میدان دوم رسوبات آهکى و استلاکتیت، مناظر جالب توجه و زیبایى به وجود آورده است. هواى غار بسیار مرطوب است و در انتهاى آن به خصوص در کنار چاه سوم و چهارم هواى کافى وجود دارد و براى رفتن به درون چاه‌‌‌هاى غار،‌ بدون تجهیزات کافى مانند طناب، نورافکن، وسایل ایمنى، کپسول هوا و راهنما امکان‌ پذیر نیست.