Previous Next

مسجد جامع نوش آباد

قدمت مکانی مسجد جامع نوش آباد به دوران قبل از اسلام برمی‌ گردد، طبق برخی منابع قبل از ورود اسلام، آتشکده بوده و با ورود اسلام به ایران تبدیل به مسجد شده است.

مسجد جامع نوش آباد مشتمل بر صحنی وسیع، دو ایوان مرتفع در جبهه های شمالی و جنوبی و شبستانی بزرگ، در جبهه شرقی است. شبستان زمستانی كه تنها شبستان فعلی مسجد است سقف‌ هایی آجری و به صورت طاق چشمه دارد. در پشت ايوان شمالی مسجد جامع رواقی وجود دارد و بعد از آن محوطه ايست كه به صورت زمين است. در ایوان جنوبی، کتیبه ای به خط ثلث گچبری شده دارد که تاریخ آن محو شده است. طاق این ایوان کاربندی زیبا با تزئینات آجر و کاشی است. همچنین در نمای پشت بغل های آن، تزئیناتی از کاشی وجود دارد که یگانه تزئین نماهای صحن مسجد است. در گوشه شمال غربی مسجد، مناره ای آجری قرار دارد که با توجه به نوع آجر چینی، آن را از آثار دوره سلجوقیان دانسته اند. مناره زیبای این مسجد آجری بوده و بر بدنه منقوش آن آیة العلم عندالله به خط معقلی و آجری اجرا شده است. در كتيبه زير مأذنه مناره كه آجری است و با آجرهایی به صورت مثلث (نيمه‌ختايی) با طرح و خط بسيار جالبی اسامی خلفای راشدين تكرار شده است. به ترتیب روی يكی از آجرها نام حضرت محمد (ص) و حضرت علی (ع) و روی يك آجر نام ابوبكر و روی آجری ديگر نام عمر و عثمان با هم روی خشت آجر حك و سپس آجر پخته شده است. اين آجرها به صورت هفت و هشت در مجاورت يكديگر و به صورت تكراری نصب شده و تعداد كل آن بالغ بر ۷ ، ۸ آجر بوده كه به تدريج ريخته شده است. مسجد جامع نوش آباد علاوه بر حیاط میانی، حیاط دیگری در ضلع شمالی دارد که احتمالا باقی مانده حیاطی وسیع تر است. ایوان جبهه جنوبی این حیاط، با رواق های طرفین خود ترکیب شده است. برای ورود به صحن مسجد باید ابتدا از این حیاط و سپس از دو ایوان پشت به پشت یکدیگر عبور کرد.