Previous Next

تنگه باستانی بهرام چوبین

تنگه يا دژ چوبينه يكي از پديده هاي زيباي طبيعي شهرستان دره شهر و در برگيرنده بناهايي است كه در نوع خود كم نظيرند.

در هشت كيلومتري مسير دره شهر – پلدختر و در دل يكي از دره هاي باريك كبير كوه تنگه باستاني شگفت انگيزي قرار داردكه مورخان آنرا شكارگاه ييلاقي و بنا به رواياتي مخفيگاه يكي از سرداران بنام ايرانی« بهرام چوبين» ميدانند. تنگه يا دژ چوبينه يكي از پديده هاي زيباي طبيعي شهرستان دره شهر ودر برگيرنده بناهايي است كه در نوع خود بي بديع وكم نظيرند. اثار قلعه هاي بزرگ داخل تنگه و وجود چهار آب انبار حجاري شده در دل سنگ هاي عظيم ونيز آثار پلكاني سنگي وديوار كشي ارتفاعات ورودي تنگه كه هنوز هم برج هاي ديدباني مشرف بر آن نسبتا دست نخورده باقي مانده از اين اثر تاريخي يك ميراث ارزشمند ساخته كه متاسفانه بر اثر اهمال مسئولين فرهنگي استان در حال ويراني و تاراج است. به هر حال اين تنگه همانگونه كه دربالا عنوان شد به زعم عده اي از اهل فن شكارگاه ييلاقي بهرام چوبين بوده ولي ديوارهاي ساروجي و محكم اين تنگه و وجود برج هاي متعدد ديده باني مخفيگاه بودن قلعه را به ذهن متبادر مي سازد تا شكارگاه بودن آنرا. به نظر ميرسد عده اي كه اين تنگه را شكارگاه دانسته اند، بهرام گور شكارچي معروف را با بهرام چوبين اشتباه گرفته اند. آثار به جا مانده عمدتاً شامل قلعه‌ ای از سنگ و گچ و پلکان بر دیواره‌ های سنگی است. همچنین این مجموعه دارای چهار آب انبار سنگی و ناودانکهای ارتباطی برای نگهداری آب شرب برای مدت طولانی است. تنگه بهرام چوبین از مناطق گردشگری در فصل بهار و تابستان برای مردم دره شهر و شهرستان‌ های مجاور به شمار می‌ آید.
«بهرام مهران» معروف به بهرام چوبین از قهرمانان ملی ایران در دوران ساسانیان به شمار می‌ رود. او از خانواده اشرافی مهران بود و در ری به دنیا آمد. در دوران ساسانیان بهترین افسران ارتش ایران از خاندان مهران برخاسته بودند. بهرام به علت بلندی قد و عضلانی بودن اندام به چوبین (مانند چوب) معروف شده بود. وی از سوی شاهنشاه ایران، خسرو هرمز فرمانروای چارک شمال غربی بود (یک چهارم قلمرو ایران، از ری تا مرز شمالی گرجستان و داغستان کنونی شامل ارمنستان، آذرپایگان و کردستان). در آن زمان، ایران به چهار ابراستان تقسیم شده بود که هرکدام را چارک نوشته‌ اند. وی از میهن دوستان بنام ایرانی است که وفاداری خود را به اثبات رسانده‌ است. برخی از تاریخ نگاران بر این باورند که دودمان سامانیان که باعث احیای فرهنگ و زبان فارسی شد از نسل بهرام چوبین هستند.