Previous Next

آسبادهای خواف

آسبادها به عنوان میراث بومی و شگرد صنعتی دوران باستان، بیانگر توسعه فنی و دانش کاربردی پیشینیان ما در منطقه خواف می باشند که از یک سو سازگاری مردم این مناطق با محیط زیست و از سویی دیگر توانایی آنها در بهره گیری از انرژی های پایدار طبیعی را نشان می دهند.

آسبادها از مواریث ارزشمند فرهنگی و بیانگر خلاقیت و ابتکار پیشینیان هستند. از دیرباز استفاده از نیروی باد برای به کار انداختن آسبادها معمول بوده و در کشوری مانند  ایران که اغلب ماده غذایی از ترکیبات گندم بدست می آید ساخت وسیله ای برای خرد کردن گندم دارای اهمیت فراوان و نیاز مبرم مردم بوده است. این نیاز در مناطق مختلف بسته به شرایط اقلیمی به طرق مختلف برآورده می شده، وجود باد های موسمی در مناطق شرقی ایران این اهمیت را دو چندان کرده است. در اقلیمی که آب فراوان بود انواع آسیابهای آبی و در مناطقی که وزش باد غالب بود، از آسباد استفاده می شده است. البته قبل از بکارگیری نیروی آب و باد، نیروی دست در آسهای دستی (دستاس) و بعد از آن آسیای ستوری (خراس یا آسیابی که توسط چهارپایان می چرخید)، جهت خرد کردن به کار می رفت. نخستین نوشته ای که به آسبادها اشاره کرده است یک کتاب هندی قدیمی به نام آرتاساسترای کنتیلا (Arthasastra of Kantilya) است که در حدود ۱۴۰۰ پیش از میلاد نوشته شده است و قسمت هایی از آن مربوط به بالا آوردن آب است. از دیر باز آس هایی  که با قدرت چارپایان (گاو و الاغ) به حرکت در می آمده و یا به وسیله دست می چرخیده است در ایران نیز وجود داشته اند. در کاوش‌ های باستان‌ شناسی در شهر سوخته، محوطه‌ های زاهدان کهنه، تپه دهانه غلامان، سنگ ‌های آسیای دستی زیادی کشف شده است.
در روزگار گذشته مردم شرق ایران با شکفتن نیازی که در زندگی روزمره وجودش را احساس  می کردند ثمری به بار آوردند که جوابگوی این خواسته روزانه آنها شده و در جدال تن به تن با طبیعت پیروز گردید. با بکارگیری نیروی لایزال طبیعت، باد را به نفع خود بکار گماردند و ابتدائی ترین و مهم ترین نیاز بشر را که تولید نان بود با ساختن و بکار انداختن آسبادها برطرف کردند. ایران آثار تاریخی مهمی همچون تخت جمشید دارد اما آسبادهای نشتیفان خواف در دنیا استثنایی است. از شوشتر تا نشتیفان خواف آسیابهای آبی و بادی دیده می ‌شود. آسیاب ‌های آبی انرژی خود را از آب و سدها می ‌گیرد اما آسبادهای نشتیفان یک تکنولوژی دو هزارساله منحصر به ‌فرد هستند. تکنولوژی این آسبادها متعلق به دوره ساسانیان ‌يا پيش از آن است. آسبادها چشم گیرترین تاسیسات سنتی در خواف و نشتیفان می باشند. مردم منطقه با توجه به قدرت و شدت باد های موسمی نیاز به ایجاد آسباد را احساس کرده و این باد ها به طور قطع، انگیزه اصلی مردم مناطق شرقی ایران برای اختراع آسباد ها بوده اند. هم اکنون  فقط ۱۰۷ آسباد در روستاها و شهرهای خواف به صورت پراکنده وجود دارد که بیشترین شمار آن در شهر نشتیفان با ۳۶ آسباد کامل است که شش آسباد از آنها اکنون فعال است و همچنان آرد تولید می کند و بقایای شش واحد آسباد نیز در این خطه دیده میشود. اصلی ‌ترین منبع انرژی آسبادهای نشتیفان، باد ۱۲۰ روزه سیستان است که نه فقط در همان ۱۲۰ روز، بلکه در تمام طول سال اثرات آن وجود دارد. ناگفته نماند که بادهای دیگری مانند باد نیشابور  نیز محرک این آسیابها هستند.