Previous Next

روستای ریاب گناباد

روستای زیبا و دیدنی ریاب در سه کیلومتری شهرستان گناباد، در نزدیکی قنات جهانی و بی نظیر قصبه واقع شده است. روستای ریاب با حدود ده قرن قدمت دارای خانه های قدیمی، آب انبار، حمام، بادگیر های زیبا و دیدنی است.

روستای ریاب از توابع بخش مرکزی شهرستان گناباد، با مختصات جغرافیایی 58 درجه و 38 دقیقه طول شرقی و 34 درجه و 21 دقیقه عرض شمالی، در سه کیلومتری جنوب غربی گناباد قرار دارد. ریاب دارای هزار سال تاریخ مکتوب بوده و از قدیمی‌ ترین روستاهای گلی کشور محسوب می شود. روستای ریاب در طی سالیان متمادی که از عمرش می‌ گذرد چندین بار تغییر مکان داده است، به گونه ای که هم ‌اکنون قبرستان قدیمی ده در درون بافت مسکونی واقع شده و مردم اقدام به ساخت خانه بر روی آن نموده‌ اند. قبرستان جدید روستا در کنار دهانه قنات و در مجاورت مزار خواجه ابومنصور ریابی قرار دارد. قدمت روستای ریاب به قرون اولیه اسلامی مربوط است. آثار تاریخی روستا مانند دو برج دیده‌ بانی، آب انبار، عمارت باغ گلشن و آرامگاه ابومنصور ریابی از قدمت طولانی روستای ریاب حکایت دارند. این روستا با ارتفاع ۱۱۳۰ متر از سطح دریا، تحت تأثیر اقلیم نیمه بیابانی دارای تابستان ‌های گرم و زمستان ‌های سرد است. اقلیم بومی منطقه به علت واقع شدن در حاشیه کویر و دوری از دریا از نوع آب و هوای صحرایی و بیابانی گرم و خشک است. از مهمترین ویژگی‌ های اقلیم منطقه پدیده خشکی است. ریاب دارای آب شیرین و گوارا است و در واقع اصل آن روی آب بوده ‌است.
براساس نتایج سرشماری سال ۱۳۷۵، این روستا ۶۲۶ نفر جمعیت داشته که در سال ۱۳۸۵، به حدود ۲۰۰۰ نفر افزایش یافته است. اقتصاد روستای ریاب بر پایه فعالیت‌ های زراعی، باغداری و دامداری استوار است. گروهی نیز، در امور خدماتی و صنایع دستی از جمله گلیم بافی مشغول هستند. کشت آبی و دیم در روستا رواج دارد. مهمترین محصولات زراعی روستا گندم، جو، زیره و زعفران است. مهمترین تولیدات باغی روستا شامل انگور، انار و زردآلو می ‌باشد. عمده آب کشاورزی از قنات تأمین می ‌شود. مراتع غنی اطراف روستا موجب رونق دامداری شده و انواع محصولات دامی مانند شیر، ماست، پنیر، گوشت و پشم در روستا تولید می ‌شود. روستای ریاب، با بافت مسکونی متراکم در میان دشت استقرار یافته و خانه‌ های روستا، معمولاً در یک طبقه با سقف مسطح ساخته شده‌ اند. سقف برخی از خانه‌ ها نیز گنبدی شکل است. شرایط اقلیمی منطقه و نوع فعالیت و معیشت خانوار تأثیری مستقیم در ساختار کالبدی خانه‌ ها و ساخت فضاهای مورد نیاز گذاشته است. مصالح به کار رفته در ساخت بناهای قدیمی اغلب از گل، سنگ، خشت و چوب است. در ساخت خانه ‌های جدید از مصالحی مانند سیمان، گچ، آجر و تیرآهن نیز استفاده می ‌شود.