آخرین جاذبه ها
داستان های اخیر
دشت سوسن ایذه
1399/4/7
دشت سوسن ایذه یکی از جاهای دیدنی خوزستان است. زیبایی دریاچه، تپه ها و گلهای زیبای این دشت توصیف ناپذیر است. اینجا تنها نقطه از استان خوزستان است که ابر و زمین باهم در ارتباط هستند. گشت و گذار در دشت سوسن و در لب کارون که در این دشت زیر نور آفتاب میدرخشد بسیار فرحبخش و دل انگیزاست.
دشت سوسن یکی از جاذبه های طبیعی استان خوزستان است که در 37 کیلومتری شمال غربی شهرستان ایذه قرار دارد. سوسن یکی از بخش های شهرستان ایذه است که از دو دهستان سوسن شرقی (با مرکزیت جنگه) و سوسن غربی (با مرکزیت ترشک) تشکیل شده است. بخش سوسن در منتهی الیه شرقی استان خوزستان و در مجاورت استان چهارمحال و بختیاری قرار گرفته است. مردم این منطقه علاوه بر دامپروری، به کشت برنج و دیگر محصولات کشاورزی اشتغال دارند. سوسن دشت وسیع و زیبایی است که رود کارون درست از میان آن می گذرد و زیبایی اش را دوچندان می کند. خاک این منطقه به خاطر عوامل اقلیمی و آب مناسب بسیار حاصلخیز است و مردم محلی در آن درختان میوه مانند انار و انجیر و همچنین برنج می کارند. برنج این منطقه را به نام «برنج سوسن»، به خاطر عطر و بوی بی نظیرش می شناسند. محال است به این مکان دیدنی در شمال خوزستان بروید و مسحور زیبایی طبیعی آن نشوید. روستاهای قدیمی متعددی در این منطقه وجود دارد که معروف ترین آنها «ثریا» است. خانه های ثریا با ساختاری پلکانی ساخته شده اند و به همین خاطر به نام ماسوله خوزستان شهرت دارد. یکی از نکات جالب توجه در این منطقه، گورستان های قدیمی آن است. جالب است بدانید قدمت این بناهای تاریخی در خوزستان به هزاران سال پیش بازمی گردد. این گورستان ها به نام شیر سنگی معروف شده اند چرا که گذشتگان به رسم احترام شیرهای سنگی را به عنوان نماد شجاعت بر مزار جنگجویان خود نصب می کردند. دشت سوسن یکی از گذرگاه های رودخانه خروشان کارون است و توسط این رود به دو بخش شرقی و غربی تقسیم می شود. در واقع عبور رود کارون از میان دشت سوسن، موجب پیدایش اراضی حاصلخیز در این ناحیه شده است. این دشت از ماه بهمن تا خرداد، طبیعت بسیار زیبایی دارد، به طوری که در این ایام افراد بسیاری به این منطقه مراجعه می‌نمایند تا از زیبایی چشم نواز آن بهره ببرند.
دشت سوسن علاوه بر طبیعت بسیار زیبا، دارای آثار تاریخی ارزشمندی همچون تپه های باستانی، پل و بَرد گوری ها (سنگ مزار به شکل شیرهای سنگی که به عنوان نمادی از شجاعت و دلیری شخص متوفی بر روی مزارها نصب می شده است) می باشد. وجود دو عامل زمین های حاصلخیز و راه های ارتباطی با دیگر نقاط عامل مهمی در پیدایش آثار و اماکن متعدد در این ناحیه در دوران گذشته بوده است که اکنون در جای جای بخش سوسن دیده می شود. یکی از این راه ها که اصفهان و فلات مرکزی ایران را به شوش و بین النهرین متصل می کرده، راه دز- پارت است که در هر پنج فرسنگ آن، قلعه هایی ساخته شده که به نظر می رسد برای رفاه کاروانیان در طول مسیر ساخته شده و هنوز آثار آنها موجود است. این راه از اصفهان به دهدز و با گذر از پل شالو، به دو شاخه شده که یکی به ایذه منتهی می شود و دیگری در امتداد رود کارون ادامه یافته است. درباره این منطقه، هنری لایارد جهانگرد و باستان شناس بریتانیایی که در دو طرف رود نشانه هایی از یک جاده سنگفرش قدیمی دیده، می گوید: "این راه بدون شک به همان جاده‌ای که در دره شوش دیده بود، ارتباط پیدا می‌کرده است. این جاده معروف به اتابکی بوده ولی بایستی خیلی پیش از اتابکان احداث شده باشد. احتمالاً ویرانه های این جاده، بقایا و آثار یک شاهراه بزرگ قدیمی است که از زمان داریوش احداث شده و دره شوش را به پرسپولیس مربوط می ساخته است."