Previous Next

خور موسی

بندر ماهشهر به لحاظ داشتن طبیعتی منحصر به فرد، قابلیت جذب گردشگر بسیار زیادی را دارد. بندر ماهشهر همچون شادگان از معدود شهرهای ایران است که دارای خور می‌ باشد و مهمترین آ‌نها خور موسی نام دارد که از نظر استراتژیک و اقتصادی بسیار حائز اهمیت است.

خور موسی شاخابه ای عریض و طولانی در ساحل خلیج فارس است. این خور در واقع مانند زبانه ای دریایی است که در خشکی پیشروی کرده و از شمال تا بندر ماهشهر و از غرب گاه تا رود بهمنشیر امتداد دارد. خور موسی در واقع شاخهٔ مثلث ‌شکلی است در منتهی ‌الیه شمال غربی خلیج فارس. رأس این مثلث راست‌ گوشه در شمال است و قاعدهٔ آن بر خط ۳۰ درجه عرض شمال منطبق می‌ شود. ژرفترین بخش این خور خطی است که از رأس به قاعده شکل مثلث کشیده شده است. زمینهای پیرامون این خور گِلزار هستند و ارتفاع آنها از سطح دریا بین ۲ تا ۴ متر است. پهنای دهانه آن ۳۷ تا۴۰ کیلومتر و طول آن از دهانه تا بندر امام خمینی ۹۰ کیلومتر و تا ماهشهر ۱۲۰ کیلومتر می باشد. ژرفای خور موسی ۲۰ تا ۵۰ متر است که در برخی نقاط به ۷۳ متر نیز می‌ رسد. وجود چنین عمقی باعث شده تا کشتی ‌های ۷۰ هزار تنی نیز به سهولت در این آبراه رفت و آمد کنند. خور های کوچک دیگری از خور موسی منشعب شده اند که بیشتر در کنارهٔ باختری آن قرار دارند و از جنوب به شمال عبارتند از: خور سِلِچ، خور مِلْح، خور قَناقه، خور مریموس و در شمال غربی خور دورق. بخشی که میان جزیرهٔ قبر ناخدا و کرانهٔ خاوری خشکی اصلی قرار گرفته است خور غَزْلان نام دارد. در شمال این خور بندر امام خمینی (بندر شاهپور پیشین)، بندر ماهشهر، سربندر و منطقه ویژهٔ اقتصادی پتروشیمی ماهشهر قرار دارد. کشتیهای نفتکش که به طرف بندر امام خمینی در حرکت هستند، باید از خور موسی عبور کنند. این آبراهه از مهمترین آبراهه ‌های طبیعی است که کشتی ‌هایی تا ۱۰۰ هزار تن برای ورود به بندر امام خمینی باید از این آبراهه بگذرند. در حدود ۶۰ فروند شناوه (بویه) برای مشخص شدن گذرگاه کشتی ‌ها از دهانه خور موسی تا بندر امام خمینی استقرار یافته ‌است. در دهانهٔ این خور سه جزیره بونه، دارا و قبر ناخدا قرار دارد و در درونهٔ خور جزیره های کوچک غیر مسکونی زیادی دیده می شود.