آخرین جاذبه ها
داستان های اخیر
شهر شاهی شوش
1399/4/5
منطقهٔ شرقى تپه هاى شوش به نام شهر شاهى نامگذارى شده است. از اين تپه ها آثار فراوانى متعلق به دوران عيلامى، هخامنشى، اشکانى و ساسانى بدست آمده که مؤيد استقرار انسان در چندين دورهٔ تاريخى در این منطقه است.
شوش (Susa تلفظ: /سوزا/) واقع در استان خوزستان از قدیمی ترین سکونتگاه های شناخته شدهٔ جهان است که احتمالاً ۴۰۰۰ سال پیش از میلاد پایه گذاری شده است و نخستین آثار دهکدهٔ مسکونی در آن مربوط به ۷۰۰۰ سال پیش از میلاد است. طبق اسناد باستانی شوش از مهمترین و باشکوه ترین شهرهای باستانی ایران و جهان بوده است و فعالیت های باستان شناسی در آن همچنان ادامه دارد. حفاریهای باستان شناسی نشان می دهد که این منطقه در ۹۰۰۰ سال پیش از میلاد محل سکونت کشاورزان بوده و از زندگی خود آثاری بر جای گذاشته اند که اکنون به صورت تپه های گوناگون باستانی کشف شده است. در ۵۰۰۰ سال پیش از میلاد در این مکان مردم در قلعه زندگی می کردند و از ۴۰۰۰ سال پیش زندگی در شوش به صورت شهری در آمده است. این منطقه که بین رودهای کرخه و دز قرار دارد پایتخت سیاسی عیلامی ها بوده است. قلعه عیلامیها روی تپه ای در مرکز شهر شوش واقع بوده که فرانسوی ها روی آن قلعه جدیدی احداث نموده اند. در کنار آن تپه یا شهر شاهی قرار دارد که احتمالا به صورت زیگورات بوده و در نزدیکی آن تپه صنعتگران قرار دارد. اين شهر که در عمق ۱۵ مترى سطح تپه ها قرار دارد، بقاياى آثارى از خيابان ها، معابر و سکونت گاههاى مردم آن دوران را به نمايش مى گذارد. آثار و ادوات و جمجمه هاى يافت شده، مدلل مى سازد که سکنه اين ناحيه برخلاف نظر مورخان غربى و بعضى از باستان شناسان، سامى نبوده بلکه بوميانى بوده اند که پيش از مهاجرت آريايى ها در سرتاسر نواحى جنوبى و مرکزى ايران سکونت داشته و دولت ها و حکومت هاى عيلامى را تشکيل داده اند. آشوربانیپال پادشاه آشور، بین سالهای ۴۶۵-۴۶۰ قبل از میلاد شهر شوش را فتح کرد و آنرا مانند دیگر فتوحات آشوری ها با خاک یکسان کرد. داریوش اول هخامنشی آن را بازسازی نمود و کاخ آپادانای خود را در تپه شاهی برپا نمود. خشایارشا نیز در شوش زندگی می کرده است. در زمان اردشیر اول متاسفانه در اثر آتش سوزی بزرگی اکثر بناهای شوش از بین رفتند. بقایای این آثار باستانی در قرن بیستم از زیر خاک سر بر آوردند. قسمت عمده‌ای از آنها در اثر تسطیح دشت خوزستان برای اهداف کشاورزی از بین رفته است. حفاری های غیر مجاز ساکنین دشت و حضور باستان شناسان غربی، باعث شد قسمت عمده ای از این آثار از بین برود یا به موزه هایی همچون لوور منتقل شود.