Previous Next

تپه حصار دامغان

تپه حصار در حوالی دامغان قرار دارد و یکی از تپه های مهم باستانی فلات ایران است. زندگی در این منطقه از هفت هزار سال پیش از میلاد شروع شده است. محوطه تاریخی تپه حصار بالغ بر160هکتار است.

تپه حصار دامغان با قرار گرفتن در فلات مرکزی یکی از با ارزش ترین محوطه های باستانی کشور است که در دهه ۱۹۳۰ توسط دکتر «اشمیت»، باستان شناس آلمانی مورد کاوش قرار گرفت. آثار ارزنده ای متعلق به اولین استقرار روستایی آشکار شد.  کاوش های وی در این تپه باستانی منجر به کشف قلعه ای شد که شواهد آن نشان می داد این محوطه توسط افرادی به آتش کشیده شده است. در میان بقایای سوخته این قلعه اجساد مثله شده ای کشف شد که بعدها اشمیت دریافت با تهاجم نخستین پدید آورندگان عصر آهن در ایران به طرز وحشیانه قطعه قطعه شده اند. او کار را در این تپه رها کرد و آرامگاه ابدی مثله شدگان تپه حصار را با خاک پوشاند. تپه حصار حدود سه کیلو متری دامغان واقع شده است و در کنار ریل راه آهن به سمت شاهرود می باشد. چند سال پیش خط دوم ریل تهران مشهد  از وسط منطقه کشیده شد. در دوره پارتی مدتی دامغان یکی از شهرهای مهم ایران بوده است و آثار متعدد پارتی در این تپه مشهود است. همچنین از دوره های ماد،‌ هخامنشی،‌ سلوکی و ساسانی نیز آثار متعددی پیدا شده است ولی اهمیت تاریخی این تپه مربوط به پیش از تاریخ آن است.
حفاری این منطقه ابتدا  توسط  دکتر اشمیت در سالهای 1931 و  1932 صورت گرفت و  در این تجسس سه طبقه اصلی حفاری گردید که هر طبقه شامل چند لایه باستانی است. حصار I که متعلق به 4200 تا 3500 سال پیش از میلاد است،  قدیمترین و عمیق ترین طبقه بوده و معرف اولین اجتماع مستقر در این منطقه می باشد که خود دارای سه لایه است.  سفال این حصار نخودی رنگ است که احتمالا از تمدن سیلک دو یا چشمه علی مشتق شده است. (سیلک تمدن کهن منطقه کاشان و چشمه علی تمدن منطقه شهرری تهران است) ظروف سفالی این لایه قابل مقایسه با سفال سیلک سه نیز می باشد. آثار معماری بدست آمده در این طبقه عبارت است از خانه های کوچکی که دیوارهای آن ازچینه و خشت خام هستند. این خانه ها بدون هیچ نقشه اصلی ساخته شده  و دارای هیچ گونه نظم واحد وخاصی نیستند. اتاقها کوچک بوده و بدون نقشه یا شکل خاص برای استفاده های مختلف ساخته شده اند.